18 Januari 2015, Vierde Klasse
Royal Francs Borains vs KOVC Sterrebeek, 1-1
ca. 300 toeschouwers
Aankomst in Boussu in de Zuid-Belgische steenkoolmijnstreek Borinage. Tussen de begin vorige eeuw door de mens opgeworpen steenbergen ligt het stadion van koempelclub Royal Francs Borains. Althans, de reïncarnatie hiervan. Toen in 1922 zo'n 40.000 mensen in de omliggende mijnen werkten, werd de originele club opgericht en speelde op het nabij gelegen terrein Stade Saint Charles.
De originele club met stamnummer 167, RSC Boussu-Bois, ging na een fusie in 1982 door het leven als Royal Francs Borains. Borain is het Franse woord voor mijnwerker. In 2008 werd de club omgedoopt tot Royal Boussu Dour(de omliggende dorpen) Borinage(de streek) en bereikte ook voor het eerst de Tweede Klasse. Sinds de sluiting van de mijnen in de jaren '50 en '60 is de Borinage echter de armste streek van Wallonië met het hoogste werkloosheid van België. Verrassend is het dan ook niet dat het moeilijk is om in dit gebied te voldoen aan de strenge licentie-eisen van de bond en een selectie van full-profs te bekostigen. Na enkele jaren financieel aanmodderen werd de club onderdeel van de grote stamnummersoap in de zomer van 2014.
De voorzitter van het Franse FC Metz kocht Eerste Provincialer(=5e niveau) Sérésien én stamnummer 167(2e Klasse) en gaat ermee verder als Seraing United in de de agglomeratie van Luik in Stade du Pairay. Boussu Dour wou wél graag blijven bestaan en vond een uitweg in Charleroi.
Hier bezat zakenman Roberto Leone twee clubs die beide na meerdere recente fusies en verhuizingen meer dood dan levend waren. Stamnummer 5192 was een fusieclub van drie dorpsploegen uit Heppignies, Lambusart en Fleurus. Deze club was van het dorp verhuisd naar Stade de la Neuville in Charleroi en degradeerde na seizoen '13/'14 als Charleroi-Fleurus uit de 3e Klasse. Leone verkocht dit speeltje aan Boussu Dour Borinage, wat dit seizoen in de 4e Klasse startte en zich terugdoopte tot Royal Francs Borains. In de winterstop staat de club met twee punten voorsprong bovenaan in de 4e Klasse B.
De andere club van Roberto Leone was stamnummer 94. RCS Couillet uit een voorstad van Charleroi klom uit de anonimiteit op tot de 4e Klasse(zelfs kortstondig 3e Klasse) en werd in 2009 overgenomen door het failliete La Louvière en verhuisde dan ook naar Stade du Tivoli. Twee jaar later kaapte La Louvière de licentie van Derdeklasser URS Centre en keerde Stamnummer 94 terug naar de Karelsstad als FC Charleroi. Nadat Leone in 2013 ook stamnummer 5192 kocht probeerde hij 94 te verkopen. Dit lukte echter niet maar er werd wel besloten om aan de Vierde Klasse deel te nemen met een op voorhand kansloos elftal. Met meer dan 100 tegengoals degradeert de ploeg naar de Eerste Provinciale. Onder de naam RC Charleroi-Couillet-Fleurus bouwt Leone dit seizoen aan een nieuw elftal.
Maar ik ben dus bij Royal Francs Borains, waar een paar mooie gaten in de grootste tribune hangen.
Drankbonnen kopen in de kantine achter de goal.
Een ouderwetse Elascon-tribune tegenover de hoofdtribune.
Dit spandoek is ook een beetje vervallen.
Onderaan de hoofdtribune staat het plukje stoere boys(inclusief leeuw) van Francs Borains
Twee trommels en wat rook.
De ramen mogen wel eens gewassen worden.
Op de Elascon vooral veel fans van de Vlaamse bezoekers uit Sterrebeek. Achter de goal staat het eigenlijke uitvak wat in 2e Klasse werd gebruikt.
Achter de tribune liggen eerst wat velden dan doemen opeens de steenbergen op.
De kantine achter het doel.
Op de tweede ring staan nog wat stoeltjes.
De leeuw is onthoofd.
Het buffervak tussen de twee tribunes.
Aan flarden.
Een imposante gestalte achterin bij Francs Borains.
10 Minuten voor tijd valt eindelijk de 1-0.
Zwartkijkende motorcrosser op de steenberg.
Sterrebeek forceert een last-minute equalizer.
Francs Borains verliest twee punten in de titelrace maar worden toch bedankt door de fans.
Een laatste blik op de spookachtige voorgevel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten